สู้ต่อไป..ถึงแม้ว่าวันหนึ่งเราจะล้มลง..

มีคนเคยบอกฉันว่า...

การแพ้จริง ๆ นั้นคือการที่เราล้มลงและไม่ลุกขึ้นสู้..
หลายคนเมื่อถึงจุดหักเหของชีวิต...พวกเขาไม่สามารถต้านทานมันอยู่...
จนทำให้ตัวเองต้องบาดเจ็บ...และคนรอบข้างก็พลอยเจ็บ...
บางครั้ง....มันทำร้ายเราถึงขั้นที่เราไม่เหลืออะไรเลย..
ไม่มีแม้แต่จะมีกำลังอยู่ต่อบนโลกใบนี้..
แต่อย่าลืม ว่า...ทุกอย่างมันย่อมมีทางออกของมันเอง...
มีคนเคยบอกว่า...เมื่อเราถึงทางตัน...
ลองมองหาดี ๆ มันจะมีเส้นหนึ่งเส้น...ช่องทางหนึ่งช่องทาง...ให้ เราออกได้เสมอ...
เมื่อคุณล้ม...อย่าไปคิดว่าเราจะต้องล้มตลอด...
พยายามลุกขึ้นสู้...ถ้าไม่มีแรงลุกขึ้น...
ลองมองหาแรงใจ จากคนรอบข้างมาเป็นแรงผลักดัน...
และอย่าคิดว่าคุณ...ไม่เหลือใคร...
ไม่เคยมีใครที่คิดดีทำดีและจะไม่เหลือใคร...ไม่เหลือเพื่อน...
ทุก ๆ คนคอยที่จะอ้าแขนรับคุณ...
เพียงแต่คุณจะเอื้อมมือไปให้เขาพยุงคุณลุกหรือไม่...
สู้ ต่อไป...ถึงแม้ว่าวันหนึ่งเราจะล้มลงจนไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นสู้!...

ขอบคุณทุกๆ อ้อมแขนที่เคยพยุงไว้ ถึงจะเป็นอ้อมแขนที่ ไม่ค่อยอบอุ่นนัก
แต่บาง อ้อมแขน อาจมีเวลาเพียงเล็กน้อย แต่รุ้ สัมผัสได้ว่า อบอุ่น